Silniejszą stroną stosunku pracy jest pracodawca, w związku z czym ustawodawca w celu realizacji funkcji ochronnej prawa pracy wprowadza rozwiązania wyrównujące słabszą pozycję pracownika.
Jednym z przykładów takich działań jest zapewnienie pracownikom równych praw z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków (art. 112 kodeksu pracy). Pracodawca ma obowiązek równego traktowania pracowników pozostających w tej samej sytuacji. Do jego naruszenia dochodzi, gdy pracodawca traktuje w odmienny, gorszy sposób pracowników niż potraktowałby inne osoby znajdujące się w takiej samej sytuacji. Przy ocenie, czy pracownicy wykonują jednakowe obowiązki, należy, przede wszystkim, wziąć pod uwagę ilość i jakość świadczonej pracy.
Zasada równości praw
Zasada równości praw z tytułu jednakowego wykonywania takich samych obowiązków odnosi się przede wszystkim do kwestii równości płacy za równą pracę oraz do prawa pracowników do takich samych świadczeń z uwagi na wypełnianie jednakowych obowiązków.
Pojęcie praw w aspekcie równości dotyczy również innych uprawnień związanych z posiadaniem statusu pracowniczego, np. prawa do urlopów wypoczynkowych czy innych świadczeń przewidzianych przez obowiązujące przepisy prawa pracy.
Niniejsze pojęcie należy interpretować szeroko, co wiąże się również z prawem pracownika do równych zasad rozwoju i uzyskania awansu zawodowego. Powyższe zasady mają na celu zagwarantowanie jednakowych praw pracownikom znajdującym się w takiej samej sytuacji. Ustawodawca zaznacza, że zasada równości pracowników dotyczy w szczególności równego traktowania mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu.
Należy zaznaczyć, że pojęcie równego traktowania nie jest tożsame z pojęciem jednakowego traktowania, w związku z czym ustawodawca dopuszcza różnicowanie sytuacji w szczególnych przypadkach, gdy zachodzi potrzeba przyznania dodatkowej ochrony poszczególnym pracownikom, np. ze względu na rodzicielstwo czy stan zdrowia.
Dyrektywa UE o równości i jawności płac
Zwiększeniu realizacji przez pracodawców zasady równości praw z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków powinna przysłużyć się unijna dyrektywa o równości i jawności płac[1], która ma zostać zaimplementowana do polskiego porządku prawnego do 7 czerwca 2026 r. Celem niniejszej dyrektywy jest zwalczanie dyskryminacji płacowej oraz likwidacja luki płacowej w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn. Nowe obowiązki pracodawców dotyczące przejrzystości wynagrodzeń, dodatkowe uprawnienia pracowników do żądania informacji o poziomach wynagrodzeń oraz odpowiednie mechanizmy pozwalające na egzekwowanie zasady równości wynagrodzeń powinny przyczynić się do wzmocnienia realizacji powyższej zasady równych praw pracowników.
Równe traktowanie a zakaz dyskryminacji
Nie każde naruszenie zasady równości praw stanowi przejaw dyskryminacji.
Dyskryminacja występuje w sytuacji, gdy pracownik jest gorzej traktowany ze względu na jakąś jego cechę lub właściwość, jak i ze względu na jego warunki zatrudnienia, w szczególności z uwagi na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony, zatrudnienie w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Naruszenie zasady równości praw polega na nierównym traktowaniu przez pracodawcę osób wykonujących jednakowe obowiązki (biorąc pod uwagę ich zakres i sposób realizacji) z przyczyn niezasadnych, bez względu na to, czy wystąpiły czy nie kryteria uznawane za dyskryminacyjne.
Roszczenia przysługujące pracownikom w związku z zasadą równości
Pracownik, który z tytułu wypełniania takich samych obowiązków otrzymywał dotychczas gorsze świadczenia, może dochodzić od pracodawcy uzupełnienia świadczeń do odpowiedniej wysokości (wyższego poziomu). Niniejsze roszczenia przedawniają się z upływem trzech lat od dnia, w którym stały się wymagalne.
Pracownik, wobec którego pracodawca naruszył zasadę równego traktowania, może dochodzić z tego tytułu odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę[2].
Obowiązki i korzyści dla organizacji wynikające z przestrzegania zasady równego traktowania
Pracodawcy powinni podejmować proaktywne działania, które pozwolą skutecznie realizować ustawowe zadania związane z zasadą równego traktowania. Będą one miały wpływ na pozytywne doświadczenia pracowników w związku z przyjęciem przejrzystych i sprawiedliwych zasad obowiązujących w organizacji.
Jako przykłady działań pozwalających realizować cele równego traktowania można wskazać m.in.:
1 tworzenie przejrzystych struktur płacowych, opartych na obiektywnych kryteriach różnicowania wynagrodzeń;
2 wdrożenie jednolitych systemów oceny pracowników oraz zasad awansowania;
3 przeprowadzanie okresowych przeglądów wynagrodzeń umożliwiających bieżącą identyfikację ewentualnych nierówności i ich korektę;
4 regularne audyty regulacji płacowych obowiązujących w organizacji, m.in. regulaminów wynagradzania czy regulaminów premiowania;
5 organizacje odpowiednich szkoleń dla kadry zarządzającej dotyczących zasad równego traktowania.
Kontakt:
dr Joanna Ostojska-Kołodziej – adwokatka, Partnerka | Head of Employment Practice
Paweł Fołda – Associate w Zespole Prawa Pracy
[1] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/970 z dnia 10 maja 2023 r. w sprawie wzmocnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet za taką samą pracę lub pracę o takiej samej wartości za pośrednictwem mechanizmów przejrzystości wynagrodzeń oraz mechanizmów egzekwowania (Dz. U. UE. L. z 2023 r. Nr 132, str. 21).
[2] Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24.08.2023 r., III PZP 1/23, OSNP 2024, nr 7, poz. 68.
